Αίτια

• Συγγενείς ανωμαλίες εκ γενετής με ιδιαίτερη συχνότητα σε ασθενείς με υποσπαδία
• Τραυματισμός της ουρήθρας λόγω ιατρικών πράξεων (καθετηριασμός της ουρήθρας, ενδοσκοπική επεμβάση ή ακτινοθεραπεία για κακοήθεια του ουρογεννητικού συστήματος) ή λόγω ατυχημάτων
• Πρώιμο σημάδι για καρκίνο της ουρήθρας (σπάνια)
• Λοίμωξη της ουρήθρας (ουρηθρίτιδα) που προκαλείται από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως η γονόρροια ή τα χλαμύδια

Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι περισσότερες λοιμώξεις δεν προκαλούν στένωμα ουρήθρας, αλλά μπορεί να είναι μια πιθανή επιπλοκή μιας ουρηθρικής λοίμωξης.

Συμπτώματα

• Δυσκολία στην ούρηση και μειωμένη ροή των ούρων
• Αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης με συχνουρία
• Διχαλωτή ροή
• Στάγδην ακράτεια μετά την ούρηση (στάξιμο σταγόνων μετά το τελείωμα της ούρησης)
• Τσούξιμο ή ελαφρύς πόνος κατά την ούρηση
• Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις
• Αίμα στα ούρα (αιματουρία)
• Επίσχεση ούρων (σε προχωρημένο στάδιο)

Διάγνωση

Η διάγνωση του στενώματος της ουρήθρας βασίζεται στη λήψη ενός πολύ καλού ιστορικού, την κλινική εξέταση, τον υπερηχογραφικό έλεγχο και την ουρηθροκυστεοσκόπηση. Η τελευταία είναι μια ενδοσκοπική εξέταση, κατά την οποία εισάγεται ένα λεπτό τηλεσκόπιο στην ουρήθρα και υπό άμεση όραση καθίσταται δυνατή η διάγνωση της ακριβής θέσης και του εύρους του στενώματος.

Στένωση Ουρήθρας – Θεραπεία

Οι θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση των στενωμάτων της ουρήθρας είναι οι ακόλουθες:

• Διαστολές του στενώματος με καθετήρες ή ειδικά μεταλλικά εργαλεία διαστολείς: η διαδικασία αυτή πρέπει να επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για την αποφυγή υποτροπής

• Εσωτερική (οπτική) ουρηθροτομία: το στένωμα διατέμνεται με ενδοσκοπικό μαχαιρίδιο ή laser. Περίπου 60 % των ασθενών θεραπεύονται πλήρως με τη μέθοδο αυτή και δεν χρειάζονται κάποια επιπρόσθετη χειρουργική επέμβαση. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι όσο μικρότερο είναι το μήκος της στένωσης, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό επιτυχίας της θεραπείας με αυτή τη διαδικασία.

• Ουρηθροπλαστική: πρόκειται για ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία η αποκατάσταση της ουρήθρας γίνεται είτε με την αφαίρεση του στενωμένου τμήματος και συνένωση των υγιών άκρων είτε με αύξηση της διαμέτρου της ουρήθρας με τη χρήση μοσχεύματος (στοματικού βλεννογόνου ή τεχνητού). Το ποσοστό επιτυχίας της ουρηθροπλαστικής, ανάλογα με την τεχνική που χρησιμοποιείται, κυμαίνεται από 80 έως 95%.

Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι χρειάζεται αυστηρή μετεγχειρητική παρακολούθηση του ασθενούς, καθώς τα στενώματα ανεξάρτητα από τη θεραπεία που θα ακολουθηθεί, έχουν την τάση για υποτροπή.