Είναι μια σπάνια κακοήθης πάθηση
Καρκίνος πέους – Επιδημιολογία
Ο καρκίνος πέους αποτελεί μια σπάνια μορφή καρκινώματος από πλακώδες επιθήλιο, με συχνότητα 0,9 περιστατικά ανά 100.000 άντρες στις δυτικές κοινωνίες.
Αίτια – Προδιαθεσικοί παράγοντες
Τα ακριβή αίτια είναι άγνωστα
Η ακριβής αιτιολογία της νόσου παραμένει άγνωστη, ωστόσο η εκδήλωση αυτού του τύπου καρκίνου συνδέεται άμεσα με τέσσερις παράγοντες κινδύνου:
- Χρόνιος ερεθισμός από το σμήγμα που παράγεται φυσιολογικά στην περιοχή και προκαλεί τοπικές φλεγμονές, ειδικά όταν δεν εφαρμόζονται οι κανόνες τοπικής υγιεινής (χρόνιες βαλανοποσθίτιδες)
- Φίμωση: ο καρκίνος του πέους είναι λιγότερα συχνός σε άνδρες που έχουν κάνει περιτομή
- Λοίμωξη από τον ιό HPV: ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV – Human Papilloma Virus) και ειδικάοιυπότυποι 16 kai 18, οι οποίοι προκαλούν καρκίνο και στον τράχηλο της μήτρας, έχει αποδειχθεί ότι διαδραματίζει σημαντικικό ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου του πέους
- Κάπνισμα
Συμπτώματα
Εμφανίζεται συνήθως ως εξωφυτική ή ελκώδης βλάβη της βαλάνου ή της ακροποσθίας
Συνήθως, ο ασθενής θα παρατηρήσει κάποια ανώδυνη βλάβη στο πέος, η οποία μπορεί να είναι σαν έλκος ή σαν κουνουπίδι (εξόγκωμα). Η βλάβη αυτή μπορεί να παρουσιάζει στοιχεία φλεγμονής ή να αιμορραγεί και να μην επουλώνεται. Εμφανίζεται συχνότερα στη βάλανο και την εσωτερική επιφάνεια της ακροποσθίας (δηλαδή στο τελικό τμήμα του πέους).
Διάγνωση
Η διάγνωση του καρκίνου του πέους βασίζεται στη λήψη ενός πολύ καλού ιστορικού και την κλινική εξέταση. Στη συνέχεια, εφόσον ο ειδικός Ουρολόγος – Ανδρολόγος κρίνει ότι η βλάβη θεωρείται ύποπτη, θα πρέπει ο ασθενής να υποβληθεί υπό τοπική αναισθησία σε βιοψία της βλάβης για επιβεβαίωση της νόσου. Για τον έλεγχο της πρωτοπαθούς εστίας και για τη σταδιοποίηση της νόσου (ύπαρξη μεταστάσεων σε λεμφαδένες ή άλλα όργανα) είναι απαραίτητη η διενέργεια επιπρόσθετων απεικονιστικών εξετάσεων (αξονική ή μαγνητική τομογραφία).
Θεραπεία
Πρωταρχικός στόχος είναι η αφαίρεση του καρκινικού ιστού επί υγιών ορίων
Η θεραπεία επιλογής εξαρτάται από το μέγεθος και τη θέση του όγκου, καθώς και από το αν έχει διηθήσει τα σηραγγώδη σώματα ή την ουρήθρα. Στόχος πάντα είναι η αφαίρεση του καρκινικού ιστού επί υγιών ορίων και η διατήρηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μήκους πέους.
Ανάλογα με το μέγεθος και την έκταση της βλάβης θα πρέπει ο ασθενής να υποβληθεί σε μερική ή ριζική πεεκτομή (δηλαδή ολικό ακρωτηριασμό του πέους). Επιπρόσθετα, μπορεί να απαιτηθεί και βουβωνική λεμφαδενεκτομή, ανάλογα με το αποτέλεσμα της αρχικής βιοψίας, ή επί ψηλαφητών λεμφαδένων παρά τη χορήγηση αντιβίωσης.
Η ορχεκτομή δεν επηρεάζει τη σεξουαλική ζωή και τη γονιμότητα
Θα πρέπει να τονιστεί ότι η αφαίρεση του ενός όρχεως και εφόσον ο άλλος είναι φυσιολογικός, δεν επηρεάζει τη σεξουαλική ζωή και τη γονιμότητα. Η τελευταία μπορεί να επηρεαστεί στην περίπτωση που ο ασθενής υποβληθεί συμπληρωματικά σε χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία. Για το λόγο αυτό συστήνεται σε άνδρες με καρκίνο όρχεως να καταψύξουν το σπέρμα τους σε τράπεζα σπέρματος πριν από τη θεραπεία για να διαφυλάξουν μελλοντικά τη γονιμότητά τους. Για δυο χρόνια μετά τη χημειοθεραπεία δεν πρέπει να υπάρξει εγκυμοσύνη, γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος τερατογεννήσεων!
Καρκίνος Πέους – Πρόγνωση
Η παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων αποτελεί τον σημαντικότερο προγνωστικό παράγοντα για την επιβίωση
Παρά το γεγονός ότι η τοπική έκταση της νόσου και τα ιστολογικά χαρακτηριστικά έχουν σημαντική προγνωστική αξία, τον σημαντικότερο προγνωστικό παράγοντα για την επιβίωση αποτελεί η παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων. Όταν η διάγνωση είναι έγκαιρη και δεν έχουν προσβληθεί οι λεμφαδένες, τότε η 5ετής επιβίωση κυμαίνεται από 65 – 90 %. Όταν έχουν προσβληθεί οι λεμφαδένες, τότε η 5ετής επιβίωση είναι μικρή.